Van werken naar reizen..

Drie weken voorbij en niet geschreven. Op het moment dat ik dit typ zullen mijn moeder en Marijke waarschijnlijk precies hun landing maken op Schiphol. Het waren drie geslaagde weken, mijn moeders 'reis van haar leven'.

De laatste dagen in Kumi zijn uiteraard snel voorbij gegaan. Met het afronden van de donatieprojecten en ook de eindeloze opdrachten en verslagen die ook nog voor de Universiteit gemaakt moesten worden, het rondleiden van Marijke en Mama in het Kumiaanse, alle afscheids/(voor M&M welkoms)etentjes, de laatste dag op de afdeling en de laatste indrukwekkende outreach was daar ineens de coach die ons zaterdag de 15e naar Kampala bracht.
Mama en Marijke hebben een naar eigen zeggen fantastische en indrukwekkende week in Kumi beleefd, zelfs nog beter dan ik in eerste instantie voor hen in gedachten had. Een poging op mijn weblog te schrijven mislukte, maar ook zij kunnen door eigen indrukken een heel boek schrijven. Ze hebben o.a. meegelopen met de afdelingsrondes, bleven op de benen staan tijdens het orthopedische OK-programma, hebben met geluk zowel een keizersnede als een bevalling bijgewoond, het pap-project van de Adesso school in werking gezet en gezien, ze hebben met de fysiotherapeut op tijdens de rehabilitatie-outreach het diepe Afrika beleefd, de Oegandese gastvrijheid ervaringen tijdens verschillende etentjes bij de mensen thuis, en niet te vergeten per boda kippen vervoerd. En dat in een week.

Daarna bleef er natuurlijk nog tijd over om iets van het land te zien. In het eerste weekend is er koffie gestampt en goed geklommen - al dan niet met behulp van jonge Oegandese wandelhulpjes, in Sipi Falls voorbij Mbale. Vergeet ik bijna dat we daar op visite zijn geweest bij Kiprotich himself!! De Olympische winnaar van de marathon, in levende lijve! Strak in pak zat hij voor zijn - uit koeienstront en riet bestaande - hut een interview te geven, in het bijzijn van ongeveer 30 andere Oegandezen. Uiteraard waren wij eregast en mochten we het eerst met hem op de foto, na eerst twee uur staand wachten op het einde van het ellenlange interview. Die tijd konden we echter aangenaam vullen met het nuttigen van een kopje suikerthee en bordje rijst geserveerd door mevrouw Kiprotich, en het plassen op zijn latrine! We hebben een mooie foto als herinnering, en uiteraard heb ik nog een strootje van het dak van zijn hut meegenomen.
Na de week Kumi hebben we via Kampala het National Parc Murchison Falls bezocht. Aldaar gespot: 1 prachtige waterval; 1 leeuw; 15 olifanten; 100+ giraffen; 100+ waterbuffels; 100+ nijlpaarden; 1000+ hertsoorten. Na een pittige busreis vanuit Kampala naar Fort Portal, welk plaatsje onze terugkeerhaven werd met zelfs eigen stamcafe. Aldaar gespot: 4 aangeschoten Hollanders inclusief carnavalsfluit; 2 paar wiebelbenen op vers op straat aangeschafte naaldhakken; een hoop lawaai. Om wat uit te rusten en te wandeling is Lake Nkuruba, een van de omliggende Crater Lakes bezocht. Aldaar gespot: honderden tamme apen; 1 waterval; prachtige uitzichten; 4 hartenjagende dames. Daarna was het tijd voor Queen Elisabeth National Park. Aldaar gespot: 1 aangevreten hert, als dinerrestant van 15 leeuwen; 2 nijlpaarden op 4m afstand tijdens nachtelijk toiletbezoek van H&M; 100+ hippo's; 100+ olifanten; 100+ waterbuffels; 1000+ herten.

En op dit moment zitten Hannie en Marijke weer op een ongedeelde stoel in de stipt vertrekkende (ja, toch!) NS-trein naar station Oldenzaal (papa belde), bereikt Eline per coach bijna Kampala om haar vader op te pikken voor een reisprogramma van twee weken, en zit ik aan het zwembad van een luxe hotel te.. ja, uitrusten!
In ieder geval de komende twee dagen blijf ik hier nog even om weer op te laden en te wennen aan de omschakeling naar het reizen. Want ja, dat vind ik nog best lastig! Niet alleen ben ik - nu ik er de tijd voor heb - wat lusteloos na drie maanden toch wel erg intensieve, weken Kumi (intensief door mijn volle dagprogramma en natuurlijk alle indrukken). Ook moet ik eerst wennen aan het uitgeven van geld voor trips of tours, zonder schaamte te voelen omdat dit tripgeld voor de vriend in Kumi waarmee ik juist belde, of het meisje van het touristenbureau, wel eens een halfjaarsalaris zou kunnen zijn.
Echter, deze relaxdag in de zon heeft mij al erg goed gedaan. Ik duik nu het water in voor een zwemtraining en trakteer mezelf daarna een op een glas Bayleys voor de openhaard! Tja, het (Afrikaanse) leven kan slechter..

Tot later!

P.s. En wat dacht je van deze? Een sms van de 41-jarige Mt Elgon gids inclusief acht kinderen. Hoezo, cultuurverschil?
Alex MtElgon. 10/09/2012. 07:25:17 AM
Hi,LIND I hope u arived wel with vits. Thank u 4every thing in sipi. my chdr were hapy 2 be with u&mamy.Lind,am sory 2tel u that I" LOVE u! U're a STAR 2 me.share a bed with me if I cme on frdy 2 kumi.with my culture having a girl out side mariage is OK.so4 this case take it easy Lind,if not posible take it simple. reply 2 me. best regards Alex may GOD bless u AMEN.